බාර වට්ටියක් අරගෙන පින් බර දෑතට
අම්මේ නුඹ වැඳ වැටුණද සමන් දෙවිදු ළඟ
පිරූ පාරමී ඇතිවිය එන්නට නුඹ වෙත
එත් මදිලු අම්මේ පුත් රුවනක් වෙන්නට
ලපටි කණ වැටුණි දෙඩු බස් රහසේම
පැතුවද පිරිමි පුතෙක් මම උපදිනදාට
සිතුවා පුතෙක් වෙන්නට මම පොඩි කමට
එකයි කොලු ඇඳුම් ඇන්දේ මතකයිද
උන්නත් නුඹ කියන ලෙස ඒ විදිහටම
හැමදා දුකින් ඉන්නේ මම කළ පවට
අම්මේ දැන උන්නා නම් ඔබගේ පැතුම
එන්නේ නෑ කුසට එය ඉටුවන තෙක්ම
වුවත් ඉගැනුමේ අග තැන්පත් බවට
මට බැරිවේවි පුරවන්නට ඔබේ පැතුම
මංගල දිනේ මම වෙන්වී යන දාට
පුතෙක් උන්නා නම් කියලා හිතේවිද
උන්නොත් ඉවසලා ඔය හිත සනසගෙන
මම පින් කරමි පුත් රුවනක් ලැබෙන්නට
Monday, July 21, 2014
Wednesday, July 9, 2014
දීගෙක ගිය අක්කාට
ඇවිද ගිය නුඹේ අත අත හරින්නට
බැරි වුණා මොහොතකට
අපෙන් ඈතට නුඹට
පිය නගනු බැරි වෙන්න
එත් නුඹ යන්න නුඹේ
ලොව තනන්නට
අපි උන්නා වාගේම
කැදැල්ලක් හදන්නට
ඒ සොඳුරු කැදැල්ලේ
සතුට ඉතිරෙයි හැමදාම
එත් එපා අමතක වෙන්න
ගොඩවදින්නට
අපි උන්න ඒ පුංචි කැදැල්ලට
Subscribe to:
Posts (Atom)